سال 1975 بود که جاگوار از روی یکی از زیبایان خفته خود یعنی E تایپ شروع به تولید مدل XJ-S کرد. یک خودروی GT با پیشرانه 12 سیلندر که قرار بود برای فراری و لامبورگینی شاخ و شانه بکشد! اتومبیلی زیبا که البته پس از تجربه چندین سال فروش نا موفق تولیدش به کلی متوقف شد.
XJ-S یک ماشین GT دو در زیبا بود، اما عدم فروش مناسب این خودرو، باعث شد تا به دلیل فروش تنها 115 هزار دستگاه از آن در طی 21 سال برای همیشه تولیدش متوقف شده و مدل XK8 جانشین آن شود. اما درگذر زمان، این اتفاقات برای یکی از زیباترین جاگوارهای تاریخ رخ داد:
XJ-S استاندارد در سال1975 در بدو ورودش به بازار موتور 3/5 لیتری V12 و انژکتوری داشت. زبان طراحی این ماشین چیزی بود که مرد دست جادویی یعنی «مالکوم سایر» طراح E تایپ خلق کرده بود و «سِر ویلیام لایز» یا همان آقای «جاگوار» (مؤسس) و سر طراح شرکت «درک تروپ» به آن علاقه فراوانی داشتند. در هر حال این مدل قیمتش 13 هزارو پانصد دلار یعنی دو برابر E تایپ بود و با شتاب اولیه 7/6 ثانیه، حداکثر سرعت 250 کیلومتر بر ساعت را ثبت میکرد.
در سال1981 بود که کمپانی یک نمونه جدید با نام XJS- HE تولید کرد و در آن ویژگی های فنی محصول خود را بهبود داد. سپس چرخها، سپرهای کرومی و لوگوی بزرگ جاگوار در جلو تغییر کرده و مصرف سوختش کاهش یافت.
سپس جاگوار 2 سال بعد مدلی روباز با نام XJ-SC عرضه کرد که موتور 6 سیلندر داشت و سقف تارگای آن در کارخانه کاونتری ساخته شده بود. این مدل 2 نفره تا سال 85 تولید شد و باز هم یکی از قویترین موتورهایش V12 بود، اما مدل 6 سیلندرش یک پیشرانه 6/3 لیتری داشت. برای هر دو مدل 6 و 12، سیستم تعلیق اسپرت، جعبه دنده 5 سرعته دستی و شتاب اولیه 2/7 ثانیه با حداکثر سرعت 230 کیلومتر در نظر گرفته شده بود.
در سال 1988نتیجه همکاری جاگوار و شرکت TWR مدل اسپرت XJR شد که توسط «پیتر استیونس» معروف، اسپویلر و رینگهای آن طراحی دوباره شده بود. البته موتور تغییری نکرد، اما سیستم تعلیق و فرمان آن به روز و سواری ماشین پایدارتر شد. یک موتور 6 لیتری با شتاب اولیه 5/6 ثانیه و حداکثر سرعت 270 کیلومتر بر ساعت نیز روی آن نصب شد. مدل غیر اسپرت اما کانورتیبل این گونه از نمونه کوپه 100 کیلوگرم سبکتر بود و شاسی آن 15 درصد تقویت شده بود.
جاگوار تصمیم گرفت در سال 1991 جی تی کوپهاش را کاملاً با طراحی نو، روانه بازار کند. گنجایش موتور 6 سیلندر آن به 4 لیتر رسید که با دنده دستی، توانایی و کشش بیشتری داشت. قیمت این مدل در مدل V12 و روباز به بیش از 76 هزار دلار میرسید.
فیس لیفت این مدل در سال 93 معرفی شد. سپر جلو تغییر شکل داده شدو حداکثر سرعت آن به 270 کیلومتر بر ساعت رسید و شتاب اولیه اش 6/6 با جعبه دنده 4 سرعته دستی بود.
برای مدل روباز جاگوار از جعبه دنده 4L-80E جنرال موتورز استفاده شد که بهصورت الکترونیکی میتوانست گشتاور ماشین را در مواقعی که لازم نبود برای کاهش مصرف سوخت و آلایندگی کاهش دهد. در نهایت از سال 95 تا آوریل 96 آخرین سری این ماشین از نوع AJ16 با پیشرانه 6 سیلندر 241 اسببخاری معرفی گردید.
اگرچه جاگوار بر تولید مدل XJ در طی 2 دهه حیاتش تأکید داشت و اصلاحات فراوانی روی این ماشین در بخشهای مختلف انجام داد، اما قیمت بالای این خودرو به نسبت رقبا در زمان خودش و پیشرانههای پرمصرف و بازار نه چندان داغ دست دوم، پس از 2 دهه یکی از جی تی های دنیا را به خانه فرستاد. در هر حال تاریخ نشان داده صرفاً یک ماشین زیبا با مهندسی پیشرفته نمی تواند خوب فروش کند و فاکتورهای فراوانی در موفقیت یک محصول ایفای نقش میکنند.