همه چیز در دنیای افراد مشهور و سلبریتی ها خاص است و سبک زندگی و امکانات رفاهی زندگی آنها با مردم عادی فرق دارد. این سلبریتی ها که بازیگران، ورزشکاران، خوانندگان و چهره های سرشناس دنیا هستند، به امکانات حمل ونقلی شخصی ازجمله جت، کشتی و خودروهای خاص و گران علاقه دارند تاجاییکه برخی از آنها به داشتن کلکسیون خودرویی مشهور هستند. برخی سلبریتیها برای جلب توجه و اعتبار بیشتر سراغ آخرین خودروهای فوق گران و خاص میروند و از بین همه خودروهای لوکس در جهان بعضی از آنها بیشتر موردتوجه این افراد قرار دارند، از این جهت این خودروها دارای ارزش افزوده و برند قویتری در میان سایر خودروها هستند.
در این گزارش به آخرین خودروهای موردتوجه سلبریتی ها می پردازیم.
مرسدس بنز جی کلاس
این خودروی شاسی بلند و زیبا طرفداران بسیاری در بین ستاره های پاپ دارد. البته سیلوستر استالونه بازیگر معروف فیلمهای اکشن یکی از کسانی است که به داشتن مرسدس بنز جی کلاس افتخار می کند. قیمت این خودرو از 110هزاردلار شروع میشود و تا 140هزاردلار برای مدل جی 63 بالا میرود.
تسلا مدل اس
تسلا مدل اس به ویژه برای ستارگانی که ادعای حفاظت از محیط زیست دارند یا جزو فعالان محیط زیست هستند، یک انتخاب مناسب است. فهرست سلبریتی هایی که از این خودروهای الکتریکی با قیمت کمتر از 100هزاردلار دارند، عملا بی پایان است!
فراری لافراری
این خودرو سریع با نام لوئیز همیلتون، راننده معروف انگلیسی مسابقات فرمولیک پیوند خورده است اما چهره هایی مانند جاستین بیبر بازیگر و خواننده و گوردون رامزی آشپز و صاحب چند رستوران و شخصیت تلویزیونی از این خودروی گران استفاده میکنند. این خودرو یک مدل سوپراسپرت است.
بنتلی جی تی
بنتلی جی تی خودروی موردعلاقه ستاره های موسیقی جهان است و هر تازه کار در این بخش از هنر، با آرزوی داشتن این خودرو پا به این عرصه گذاشته است. بنتلی سریعترین و لوکس ترین خودروهای جهان است و قیمت آن از 200هزاردلار شروع میشود و به 300هزاردلار برای مدلهای بالاتر هم میرسد.
لندروور-رنجروور
این خودرو برای بیشتر ستارگان جهان یک انتخاب دوست داشتنی و لذت بخش است. قیمت این SUV از حدود 85هزاردلار شروع میشود و تا 130هزاردلار برای مدلهای سوپرشارژر بالا میرود.
لامبورگینی اونتادور
لامبورگینی اونتادور هم رانندگان مشهوری به خود دیده است و در بین ستاره های هالیوود وفاداران بسیاری دارد. البته قیمت آن چندان بالا نیست و معمولا برای مدل LP700 به بالا از 400 تا 550 هزاردلار پرداخت می شود.
پورشه 911
پورشه خودروی مورد علاقه جیمز دین، ستاره فقید سینمای جهان است. البته پورشه در بین بسیاری از سلبریتی های دیگر جهان هم طرفدار داشته است اما به طور قطع هیچکدام آنها به اندازه جیمز دین مشهور نبوده اند.
رولزرویس فانتوم
این خودرو یادآور عصر طلایی هالیوود است. در آن دوره فانتوم در همه خیابانهای شهر لس آنجلس دیده میشد. ضمن اینکه 471هزاردلار، قیمت ارزانی برای این خودرو نیست که البته باتوجه به ارزش نمادین این خودرو بسیاری از سلبریتی ها حاضر هستند این مبلغ را پرداخت کنند.
خریداران خودروهای امروزی بیش از هر چیز تنوع در طراحی را می پسندند و طراحان خودرو هم برای پاسخ به این نیاز بازار، تلاش می کننددر هر نسل از خودروهایشان طرحی جدید را عرضه کنند. در این میان اما 911 را می توان خودرویی کاملا متفاوت دانست چرا که علاقمندان این خودرو بیش از هر چیز وفاداری به طرح اولیه خودرو را می پسندند تا جایی که وقتی پورشه تنها اندکی تغییر در طرح چراغ جلوی 911 داد با اعتراض گسترده هوادارانش مواجه شد.
وفاداری به طرحی که نیم قرن پیش خلق شده شاید عجیب به نظر برسد اما طراحی نخستین پورشه 911 آنقدر خوب بوده که هنوز هم اصالت طراحی مهمترین خواسته مشتریان از پورشه است اما در کمال تعجب بد نیست بدانید 911های اولیه اصلا قرار نبود به این شکل طراحی شوند و شاید اگر سخت گیری های مدیریت پورشه در آن زمان نبود 911هایی که می شناسیم مسیری کاملا متفاوت در طراحی را طی می کردند. در این مطلب مروری بر روند طراحی 911 خواهیم داشت ضمن آن که به ملاقات یکی از نخستین پروتوتایپ های این خودرو هم می رویم.
سال های دهه 50 میلادی سال های خوشایندی برای خانواده پورشه بوده به ویژه که در این دهه آلمان به آرامی از زیر خاکستر جنگ جهانی دوم سر بیرون می آورد و در این میان خانواده پورشه هم با عرضه مدل 356، خودرویی که اصالت آن به فولکس واگن بیتل باز می گشت شاهد اوج گرفتن کسب و کار خانوادگی خود بودند. فری پورشه، فرزند فردیناند پورشه بزرگ، قصد داشت هویت مستقلی را برای مدل 356 ایجاد کنند و به این ترتیب موتور کم توان 40 اسب بخاری آن در نهایت به نمونه های مسابقه ای 130 اسب بخاری نیز رسید و در این میان شاسی نیز متناسب با افزایش توان تقویت شد.
پورشه مدل 356
تمام این تغییرات هرچند لازم بود اما نمی توانست در مقابل موج خودروهای اسپرت در دهه پس از جنگ، موفقیت های آینده پورشه را تضمین کند و به همین دلیل خانواده پورشه در میانه های دهه 50 میلادی تصمیم به ساخت مدلی جایگزین برای 356 افتادند و داستان 911 از این جا آغاز می شود.
یک پورشه بزرگتر و دردسرهای طراحی
درخواست های خریداران از پورشه کاملا مشخص بود؛ آن ها خودرویی بزرگ تر، قوی تر و البته با طراحی مدرن تر می خواستند که راحت تر از 356 باشد. در ابتدا کار به طراحی به نام Erwin Komenda سپرده شد و او هم با توجه به درخواست هایی که از جانب مشتریان پورشه می رسید، خودرویی را طراحی کرد که بیش از هر چیز می شد آن را یک 356 چهارنفره دانست. چرا که طراحی کلی آن همچون 356 بود اما ابعاد بدنه و به ویژه طول آن کشیده تر شده بود. طرح کشیده بدنه خودرو هر چند کاربردی بود اما مورد توجه فری پورشه فرار نگرفت (احتمالا او در آن زمان همان حسی را داشت که ما اولین بار در زمان دیدن پورشه پانامرا داشتیم!)
و به همین دلیل به سراغ طراح مشهور، Albrecht Goertz رفت، طراح مشهوری که خودروهای بی نظیری چون ب ام و 503 و 507 را طراحی کرده بود. استخدام چنین طراحی می توانست روند طراحی خودروی جدید را به طور کامل دگرگون کند اما متاسفانه حاصل کار چندان رضایت بخش نبود. Goertz مدت ها در آمریکا اقامت داشت و ب ام و 507 را نیز با دیدگاه حضور در بازار آمریکا طراحی کرده بود. چنین دیدگاهی در زمان طراحی محصول جدید پورشه نیز وارد شد اما متاسفانه حاصل کار به هیچ عنوان به زیبایی ب ام و 507 نبود. طرح کلی بدنه همانی بود که بعدها در 911 دیدیم اما Goertz در جلوی خودرو چهار چراغ و در عقب خودرو شش چراغ تعبیه کرده بود و بیش از هر چیز می شد آن را ایمپالای فست بک دانست.
Albrecht Goertz
فری پورشه باز هم ناچار شد پروژه را از او بگیرد و گفت: «خودرو زیبایی است Goertz، اما پورشه نیست.» و به این ترتیب پروژه پس از چند چرخش به یکی دیگر از اعضای خانواده پورشه رسید؛ فردیناند الکساندر پورشه مشهور به بوتزی. فردیناند الکساندر، نوه پورشه بزرگ و فرزند فردی پورشه، در سال 1957 تحصیلات خود در رشته طراحی را رها کرد تا به شرکت خانوادگی وارد شود. او بلافاصله وارد دپارتمان طراحی شد و ابتدا زیر نظر Komenda به کارپرداخت و بعدتر در زمان طراحی خودرو جدید دستیار Goertz بود و در نهایت با خروج Goertz از پورشه، توانست در آگوست 1959 عنوان طراح خودروی جدید را به دست آورد.
طرح نهایی از کجا آمد؟
بوتزی از ابتدای کار طرح یک خودروی فست بک را در ذهن داشت اما آن گونه که در منابع مختلف نوشته شده است، او در زمان طراحی خودروی نهایی از طرح خودوری Abarth 356B Carrera GTL الهام گرفته است. این خودرو توسط آبارث ایتالیا و براساس شاسی مدل 356 پورشه طراحی شده بود و در دهه 50 در مسابقات اتومبیل رانی معتبری شرکت کرد. هرچه بود، سرانجام پس از تغییرات زیاد در طرح و البته بخش های فنی، طرح اولیه در دسامبر 1961 رونمایی شد و هدف آن بود که در 1963 تولید آغاز شود. از ابتدا قرار بود برای آزمایش های فنی 13 پروتوتایپ از این خودرو ساخته شود که نمونه قرمز رنگ ما هم یکی از آن هاست.
در ماه می سال 1962 پروژه بدون آنکه طراحی آن نهایی شده باشد با نام 901 معرفی شد اما بلافاصله پژو اعلام کرد این شیوه نامگذاری در انحصار این شرکت فرانسوی است و به همین دلیل پورشه ناچار شد نام خودرو را به 911 تغییر دهد هر چند هنوز هم همه منتظر هستیم پژوه مدل 901 را تولید کند! در خلال نهایی شدن طرح، کار بر روی بخش های فنی خودرو نیز آغاز شده بود. در ابتدا ایده نصب موتور در جلوی خودرو، مشابه اکثر خودروهای آن دوران مطرح شد اما این ایده مورد توجه قرار نگرفت.
پورشه مدل 356
نصب موتور در میانه خودرو هم به دلیل آن که امکان نصب صندلی های عقب را می گرفت رد شد و در نهایت تیم مهندسی به طرح موتور عقب رسیدند، طرحی که بر روی مدل 356 هم آن را تجربه کرده بودند. ایده ها در مورد طول شاسی نیز مختلف بود اما سرانجام مهندسان و طراحان توانستند بر روی یک طرح به توافق نهایی برسند و به این ترتیب ساخت پروتوتایپ ها آغاز شد.
اولین تست در نوامبر 1962 انجام گرفت اما نتیجه ناامیدکننده بود. بدنه ضعیف بود و بدتر از آن اینکه خودرو حتی در مسیر مستقیم هم پایداری نداشت. تیم مهندسی بلافاصله دست به کار شدند و با اصلاحاتی پروتوتایپ دوم را ساختند، نمونه ای که برای نخستین بار تصاویر آن به نشریات درز پیدا کرد. نمونه سوم در تست های خارج از پیست شرکت داشت و نمونه چهارم برای تست های ترمز و سیستم تعلیق بود و در نهایت نمونه پنجم در سال 1963 در نمایشگاه خودروی فرانکفورت به نمایش درآمد و به این ترتیب افسانه 911 رسما آغاز شد.
پروتوتایپ دوم
ریش قرمز!
خودروی قرمزرنگی که تصاویر آن را می بینید، هفتمین نمونه آزمایشی بود که برای تست های سیستم تعلیق ساخته شده بود و البته آزمون های تونل باد هم بر روی آن انجام گرفته. بسیاری از بخش های این خودرو به صورت دست ساز ساخته شده است و به همین دلیل بعضی از دگمه های آن از جنس چوب است. طراحی داخلی آن اندکی با نمونه های تولیدی متفاوت است و این تفاوت را می توان در فاصل پدال ها هم دید ضمن آنکه پنل های بدنه آن قوس کمتری نسبت به نمونه های تولیدی نهایی دارند.
این خودرو از سوی پورشه با نام Barbarossa (به معنی ریش قرمز و لقب یکی از پادشاهان آلمان و امپراتور مقدس روم در قرن دوازدهم) نامیده شده بود که با رنگ قرمز بدنه آن در هماهنگی کامل است. این خودرو به طور کامل تحت نظارت متخصصان پورشه از سوی یک مالک شخصی بازسازی شده است و به دلیل خاص بودن ارزش بسیار زیادی دارد.
- مدل مفهمومی T7 در کنار پروتوتایپ اولیه، در T7 هدف آن بود که خودرو کشیده باشد تا چهارنفر به راحتی در آن جای بگیرند هر چند طرح توسط پورشه رد شد.
- نمونه طراحی شده توسط Albrecht Goertz . ایم کدل بیش از حد به خودرو های آمریکایی شبیه بود و طرح جلو و عقب آن از سوی پورشه رد شد.