درج آگهی رایگان و تبلیغات اینترنتی
اَگهی و تبلیغات رایگان کسب و کار
درج آگهی رایگان و تبلیغات اینترنتی
اَگهی و تبلیغات رایگان کسب و کارچه اتفاقی برای هواپیماهای از رده خارج می افتد؟
هواپیماهای از رده خارج
ردیف بر روی ردیف هواپیمای از رده خارج که به آرامی به نقطه ای دور در بیابان زل زده اند؛ این چیزی است که در گورستان های هواپیما دیده می شود. با اینکه آن ها ممکن است دیدنی و جذاب باشند، اما آن ها فقط یک بخش کوچک در صنعت جذابی می باشد که پس از اتمام کار یک هواپیما در جریان است. به محض اینکه یک هواپیمای مسافربری به پایان عمر عملیاتی خود نزدیک می شود، یک اکوسیستم مالی و صنعتی، که از صندوق های تامینی به شرکت های بازیافت تخصصی اختصاص دارد، به کار خود ادامه می دهد. هواپیماهای از رده خارج چه می شوند؟
یک گنج پنهان
حتی هواپیمایی که برای پرواز بسیار قدیمی است، می تواند موارد با ارزش زیادی را در فضای داخلی خود پنهان کند. مارک گرگوری، مدیرعامل Air Salvage International، یک شرکت خدمات هوایی، می گوید: «تصمیم به انهدام یک هواپیما بیشتر به این بستگی دارد که آیا ارزش قطعات و اجزای آن بیشتر از هواپیما به عنوان یک وسیله پروازی است؟». باید بدانید که خیلی از هواپیماها حتی به سن بازنشستگی هم نمی رسند. مارک گرگوری همچنین گفته است:
میانگین سن هواپیماهایی که از رده خارج می کنیم، ۱۸ سال است. این سن در حال حاضر بسیار پایین تر از عمر عملیاتی نظری است که برای آن طراحی شده، حتی در بعضی موارد ما هواپیماهایی که حتی ۱۰ سال سن نداشتند را از پرواز برچیده ایم.
پتانسیل قطعات هواپیما به عنوان یک کلاس دارایی توجه شرکت های تخصصی سرمایه گذاری و همچنین برخی صندوق های تامینی را به خود جلب کرده است. دیوید تریتل، مدیر اجرایی شرکت Apollo Aviation Group، یک شرکت خدمات مالی در میامی که در این بازار فعال است، اینگونه توضیح می دهد: «این صنعت بسیار بزرگ است. بیشتر ارزش هواپیماهای از رده خارج در موتور آن هاست اما برای هر قطعه و بخشی از هواپیما، بازار خاصی وجود دارد. برای بسیاری از هواپیماهایی که در حال حاضر کار می کنند، خیلی مواقع بهتر است که به جای تعمیر یک بخش، آن بخش را با یک هواپیمای از رده خارج عوض کنند».
به دلیل اینکه عرضه برای اجزای خاص، سخت است، افزایش تقاضا می تواند یک تقلای جهانی را به سمتی افزایش دهد که ارزش هواپیماهای از رده خارج به قطعاتش بستگی پیدا کند. علیرغم حفاظت و نظارت های موجود (تمام قطعات باید به درستی پیگیری و حساب شده باشند) ماهیت جهانی این بازار و واسطه های متعدد آن، جعلیاتی هم دارد؛ این طور برآورد شده است که حداقل ۲٪ قطعات، تقلبی هستند. مسئله ای که شاید صنعت فنآوری نوآورانه بلاک چین یا ذنجیره تامین می تواند به حل مسائل کمک کند.
از بازنشستگی تا ضایعات
اگر هواپیما به درستی مراقبت شود، هواپیماها می توانند عمر خود را به چندین دهه ادامه دهند. بعضی از خطوط هوایی حتی ممکن است هواپیماهای قدیمی تر را به دلایل عملیاتی ترجیح دهند. به عنوان مثال، الیانس ایرلاینز، هواپیمای فوکر ۱۰۰ را به محض اینکه در اروپا دیگر استفاده نشد، خریداری کرد. سختی و قابل اطمینان بودن این فوکر آن را برای اجرای پرواز در فرودگاه های گرم و غبار آلود مقاصد الیانس ایرلاینز، مناسب می کرد.
با این حال بیشتر هواپیماهای از رده خارج شانس این را ندارند که در جایی مانند استرالیا دوباره پرواز کنند. برای آن ها آخرین پروازشان به سمت فرودگاه انبار است که تعداد انگشت شماری از چنین امکاناتی در سراسر جهان وجود دارد. برخی دیگر از انبارها تنها موقت هستند و تا زمانی که تکلیف هواپیماها روشن شود، در آنجا می مانند.
وقتی تصمیم گرفته می شود که یک هواپیما دیگر پرواز نکند، اول از همه تمام اجزای با ارزشش جدا می شوند. گرگوری می گوید: «مقدار اجزاء قابل استفاده مجدد بستگی به سن هواپیما دارد. ما ممکن است حدود ۱۲۰۰ قطعه و بخش را از هواپیمای A320 نسبتا تازه استفاده کنیم. موتورها ۸۰٪ تا ۹۰٪ از ارزش ها را تامین می کنند و همیشه اولین کاری استفاده از موتورها است». زمانی که همه اجزای با ارزش جدا شدند، بخش هایی از بدنه نیز جدا می شوند تا به عنوان تجهیزاتی برای آموزش خدمه پرواز، آتشنشان ها یا موسسه های آموزشی استفاده شود. هر چیز دیگری یا بازیافت می شود یا برای اوراق شدن فروخته خواهد شد.
در حقیقت، هنگامی که هواپیما از ثبت خارج می شود، از لحاظ فنی به عنوان زباله طبقه بندی شده و باید مطابق با مقررات زیست محیطی پردازش شود. تعجب نکنید که یکی از برجسته ترین شرکت ها در این زمینه، شرکت فرانسوی Tarmac Aerosave است که در واقع شرکت اشتراکی سافران و ایرباس می باشد. خراب کردن یک هواپیما نیاز به مهارت های تخصصی و برخی از فناوری های واقعا هوشمند برای جمع آوری، جدا کردن و بازیافت فلزات، پلاستیک و مایعات مختلف موجود در آن است.
در موارد خاص، هواپیما بازیافت نمی شود، بلکه به سادگی به زنگ زدگی می انجامد. تریتل توضیح می دهد: «ممکن است دلایل قانونی یا مالی برای صاحب هواپیما وجود داشته باشد که هواپیمای ثبت نشده را از ثبت خارج نکنند، حتی زمانی که واضح است دوباره پرواز نخواهد کرد. این دقیقا زمانی است که گورستان های هواپیما وارد بازی می شوند».
بازنشستگی غیر عادی
در تعداد کمی از موارد، هواپیماها پس از بازنشستگی، بازنشستگی های غیر معمول تری خواهند داشت.
مثلا یکی از هواپیماهای ویرجین آتلانتیک، یک بوئینگ ۷۴۷s بود که بعد از اینکه از رده خارج شد به ویرجین گالاکتیک (Virgin Galactic) سپرده شد تا به عنوان یک صفحه پرتاب برای وسایل نقلیه فضایی جدیدش به کار رود.
افراد خصوصی و کارآفرینان نیز هواپیماهای قدیمی را خریداری کرده اند تا آن ها را به هتل، رستوران یا جاذبه های توریستی تبدیل کنند.
یک هواپیمای بوئینگ ۷۶۷ نیز به یک پارک موضوعی در ایرلند رفت تا به عنوان یک وسیله تفریحی به کار رود.
مسافرانی که باید شب را در فرودگاه آرلاندا در استکهلم سپری کنند می توانند در هتل جیمبو استی بمانند که یک هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ قدیمی است که تنها کاربری اش را به یک اقامتگاه عوض کرده و همچنان به مسافران خدمت می کند!
غول‌های آسمان؛ با بزرگ‌ترین هواپیماهای دنیا آشنا شوید
شگفتی‌های دنیای پرواز هرگز تمامی ندارد و چشم‌انداز پیش‌روی آن هر روز وسیع‌تر و جذاب‌تر می‌شود. به خصوص در این زمان که هواپیماهای غول‌پیکر از طولانی‌ترین استخر‌های المپیک، سنگین‌ترین تانک‌ها و حتی یک ساختمان پنج طبقه، درازتر، سنگین‌تر و بلند‌تر هستند. با ما همراه باشید تا با غول‌پیکر‌ترین هواپیماها در طول تاریخ پرواز بشر آشنا شوید.
آنتونوف آن-۲۲۵ میریا (Antonov An-225 Mriya)
از ابعاد مختلف هواپیمای آنتونوف آن-۲۲۵ را باید بزرگ‌ترین هواپیمای دنیا دانست که تنها یک فروند از آن ساخته شده است. مرکز طراحی آنتونوف در دهه ۱۹۸۰ در کشور اوکراین که آن زمان بخشی از خاک اتحاد جماهیر شوروی محسوب می‌شد، طراحی و ساخت این هیولای پرنده بارکش را انجام داد.
این غول بالدار برای حمل فضاپیمای بوران شوروی طراحی و ساخته شد. فضاپیمای بوران را می‌توان نسخه روسی شاتل فضایی ایالات متحده، به علاوه راکت‌های تقویت‌کننده انرجیا (Energia rocket boosters) به حساب آورد. اما بعد از توقف برنامه‌های فضایی اتحاد جماهیر شوروی با انجام برخی تغییرات و تعمیرات خاص بر روی آن، بار دیگر برای استفاده در زمینه‌های مختلف مورد بهره‌برداری قرار گرفت.
آنتونوف آن-۲۲۵ سنگین‌ترین هواپیمایی است که تاکنون ساخته شده و حداکثر وزن پروازش به ۷۱۰ تن می‌رسد. رکورد حمل بار توسط آن بیش از ۵۵۹۵۸۰ پوند (حدود ۲۵۴۰۰۰ کیلوگرم) و برای بار یک تیکه به ۴۱۸۸۳۰ پوند (حدود ۱۹۰۰۰۰ کیلوگرم) می‌رسد. همچنین فاصله بین دو بال این هیولای شگفت انگیز که از هر پرنده و هواپیمایی در طول تاریخ سیاره زمین بیشتر است، به ۲۹۰ فوت (حدود ۸۹ متر) می‌رسد. این هیولای تمام عیار را شش موتور توربوفن Progress D-18T بیست تنی از زمین بلند می‌کنند.
آیرو اسپیس‌لاینز سوپر گوپی (Aero Spacelines Super Guppy)
ماهی کوچک گوپی شاید یک شکار باشد اما هواپیمای سوپر گوپی یک هیولاست. این هواپیمای خپل، از خدمت در تمامی شرکت‌ها بازنشسته شده است به جز یکی: ناسا. آژانس فضایی ایالات متحده ابعاد سوپر گوپی را برای انتقال و جابه‌جایی فضاپیما‌ها و قطعات موشک بسیار مناسب تشخیص داده است.
ایده طرح اولین سوپر‌گوپی، از ترکیب طرح بدنه یک بالون و هواپیمای بوئینگ سی – ۹۷ استراتوفرایتر گرفته شده است و اولین پرواز آن بر فراز آسمان در سال ۱۹۶۵ انجام گرفته است. این هواپیمای باری توربوپراپ (موتور هواپیمای ATR 72 تهران – یاسوج نیز از همین سری توربوپراپ بود) با هواپیمای باری پهن‌پیکر ایرباس بلوگا که آن نیز برای انتقال بار‌های بسیار حجیم و بزرگ ساخته شده است، جایگزین گردید اما ناسا همچنان به استفاده از سوپر گوپی تاکید دارد، ظاهرا ناسا عاشق سوپر گوپی است و تا زمانی که باعث مرگ کسی نشود به این کار ادامه خواهد داد.
گلکسی سی–۵ لاهید (Lockheed C-5 Galaxy)
گلکسی سی–۵، بزرگ‌ترین هواپیمای باری نظامی ارتش ایالات متحده است که به صورت عملیاتی مورد استفاده قرار می‌گیرد و قادر به حمل حدود ۱۳۵ تن بار است. این هواپیما مدتی بازنشسته شده بود اما با اعلام رسمی ارتش آمریکا بار دیگر در ماه می سال ۲۰۱۷ به خدمت فراخوانده و فعالیت خود را از سر گرفت.
گلکسی سی–۵ دارای محفظه باری با قابلیت حمل دو تانک آبرامز ام-یک یا ۱۶ خودروی هاموی (Humvee) یا سه هلیکوپتر بلک‌هاوک (Black Hawk) است. این گروهبان گارسیای ارتش آمریکا قادر است بدون بار و سوخت گیری مجدد تا ۷۰۰۰ مایل (حدود ۱۱۲۶۵ کیلومتر) را پرواز کند که باعث شده رکورد دور پرواز‌ترین هواپیمای نظامی جهان را از آن خود کند. در حقیقت هر زمان که نیروی هوایی ارتش آمریکا نیاز دارد تا به سرعت حجم بسیار زیادی از تجهیزات با وزن بالا را انتقال دهد، گلکسی سی–۵ به کمک می‌آید.
بوئینگ ۷۴۷ دریم‌لیفتر (Boeing 747 Dreamlifter)
در دهه اول قرن بیست و یکم، بوئینگ به این نتیجه رسید که برای تامین، تجهیز و حمل و نقل قطعات مورد نیاز هواپیمای ۷۸۷ دریم‌لاینر در حجم بالا، نیاز به یک هواپیمای باری بزرگ دارد که بتواند به تمام نقاط دنیا پرواز داشته باشد. خب راه حل بسیار ساده بود و بایستی بزرگ‌ترین هواپیمای باری دنیا را می‌ساختند؛ به همین راحتی ۷۴۷ باری سفارشی برای حمل بار به دور و اطراف، طراحی و ساخته شد!
دریم‌لیفتر با ۶۵۰۰۰ فوت مکعب (حدود ۱۸۴۰ مترمکعب)، بزرگ‌ترین محفظه حمل بار در بین هواپیماهای دنیا را داراست که این میزان سه برابر گنجایش هواپیمای بوئینگ ۴۰۰-۷۴۷ اف فریگتر (Boeing 747-400F Freighter) است. چهار فروند از دریم‌لیفتر ساخته شده که رکورد طولانی‌ترین حمل بار را نیز از آن خود کرده‌اند و قادرند تا ۱۲۵ تن محموله را بارگیری و حمل کنند.
آنتونوف آن–۱۲۴ روسلان (Antonov An-124 Ruslan)
یکی دیگر از هیولای‌های ساخته شده توسط مرکز طراحی آنتونوف در اوکراین تحت اداره اتحاد جماهیر شوروی سابق، آنتونوف آن – ۱۲۴ روسلان است که امروزه توسط نیروی هوایی ارتش روسیه مورد استفاده قرار می‌گیرد و بزرگ‌ترین هواپیمای نظامی دنیا محسوب می‌شود.
آنتونوف آن–۱۲۴ روسلان (که ناتو آن را به نام کندور می‌شناسد) تقریبا به مدت ۳۰ سال تا ۱۹۸۴ به عنوان بزرگ‌ترین و سنگین‌ترین هواپیمای باری دنیا نیز محسوب می‌شد تا اینکه جانشین غول‌پیکر‌تر، یعنی آنتونوف آن–۲۲۵ از راه رسید و سرانجام در سال ۲۰۱۱ نیز، بوئینگ ۷۴۷–اف ۸ از رکورد روسلان عبور کرد.
توانایی بارگیری آنتونوف آن–۱۲۴ بیش از ۱۶۵ تن گزارش شده که از گلکسی سی–۵ ارتش آمریکا بسیار بیشتر بوده اما شعاع پروازی‌اش کوتاه‌تر است. به لطف مهندسان کارکشته روسی، آنتونوف آن–۱۲۴ هنوز هم قادر به پرواز و در حال خدمت به ارتش روسیه و انجام ماموریت‌های هوایی است.
بوئینگ بی-۵۲ استراتوفورترس (Boeing B-52 Stratofortress)
سری هواپیماهای B-52 در سال ۱۹۵۵ وارد خدمت شدند و اولین مدل B-52H که هنوز هم در حال فعالیت است در سال ۱۹۶۱ به ارتش آمریکا پیوست. به همین خاطر بمب‌افکن B-52 را به عنوان پدربزرگ نیروی هوای ارتش آمریکا می‌دانند، با این حال هنوز هم قادر است ضربات مهلکی را به دشمن وارد آورد.
البته بمب‌افکن B-52 در بین نیرو‌های خود ارتش آمریکا به غول زشت خیکی یا BUFF مشهور است! B-52 می‌تواند بیش از ۷۰۰۰۰ پوند (حدود ۳۱۷۵۰ کیلوگرم) سلاح، شامل بمب‌های دقیق هدایت شونده تا کلاهک‌های هسته‌ای را با خود حمل کند.
نکته جالب توجه اینجاست، در حالی که قرار بر این است بمب‌افکن پنهان‌کار B-2 و بمب‌افکن مافوق‌صوت B-1 با معرفی بمب‌افکن B-21، بازنشسته شوند با این حال نه تنها خبری از بازنشستگی B-52 نیست بلکه نیروی هوایی ارتش آمریکا قصد دارد با نصب موتور‌های جدید، برد پروازی و کارایی این پیرمرد کارکشته و قابل اعتماد را بهبود دهد.
در حالی‌که این هواپیما وارد ششمین دهه از دوره خدمتش می‌شود، با به‌روزرسانی تجهیزات و سیستم‌های ناوبری و راداری تکامل خواهد یافت و حتی نیروی هوایی ارتش آمریکا برنامه‌ریزی کرده تا آن را با موشک‌های دور‌برد آماده به شلیک یا LRSO و موشک کروز هسته‌ای پنهان‌کار (Stealthy Nuclear Cruise Missile) تجهیز نماید.
ایرباس بلوگا (Airbus Beluga)
هواپیمای غول‌پیکر ایرباس ای۳۰۰-۶۰۰ سوپر ترانسپورتر که به بلوگا ملقب است (نام نوعی نهنگ سفید در اقیانوس منجمد شمالی)، به مانند دریم‌لیفتر، برای حمل بار‌های بسیار حجیم و سنگین وزن نامتعارف طراحی شده بود. بلوگا در سال ۱۹۹۵ در جهت رفع نیاز اروپا برای حمل‌بار‌های بزرگ به صورت هوایی و جایگزینی هواپیمای سوپر گوپی، وارد ناوگان هوایی شد.
طراحی بخش‌های مختلف این نهنگ هوایی سفید با همکاری مهندسان ایرباس در سراسر قاره اروپا از جمله کشور‌های انگلیس، آلمان، فرانسه و اسپانیا انجام گرفت. طول محفظه باری آن ۱۲۴ فوت (حدود ۳۸ متر) بوده و قادر است تا ۵۲ تن بار را حمل نماید.
بوئینگ ۷۴۷ (Boeing 747)
با اینکه در لیست موجود نام دریم‌لیفتر نیز به چشم می‌خورد اما آن در مقایسه با ملکه آسمان‌ها تنها دستاورد کوچکی محسوب می‌شود. تاکنون بیش از ۱۵۰۰ هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ ساخته شده است که بیش از چهل سال لقب بزرگ‌ترین هواپیمای مسافربری- باری دنیا را با خود یدک می‌کشید و آخرین مدل ساخته شده آن ۸-۷۴۷ بود تا آنکه سرانجام ایرباس A-380 این جایگاه را از آن خود کرد.
به علاوه بوئینگ ۷۴۷ عناوین دیگری نیز دارد، از جمله مرکز فرماندهی نظامی در آسمان، شماره یک نیروی هوایی (منظور فرماندهی کل)، حمل کننده شاتل فضایی، تلسکوپ مادون قرمز پروازی ناسا، بانوی آهنین و Ed Force One.
طراحی این هواپیمای از نوع باریک‌پیکر است به همین خاطر آن را قادر ساخته بود تا با دارا بودن قابلیت دامنه پروازی بسیار طولانی، بدون سوخت‌گیری مجدد، امکان عبور از روی اقیانوس‌ها را داشته باشد و به عنوان تنها هواپیمای جت غول‌پیکر چهار‌موتوره صنایع ایالات متحده، بوئینگ ۷۴۷ در طی‌سال‌های متمادی هنوز بدون تغییر مانده است.
بوئینگ سی-۱۷ گلوبمستر ۳ (Boeing C-17 Globemaster III)
شاید هواپیمای گلکسی سی–۵ بزرگ‌ترین هواپیمای نظامی ارتش آمریکا محسوب شود اما سی- ۱۷ گلوبمستر نقش اصلی ترابری را در نیروی هوایی ایالات متحده بر عهده دارد. سی–۱۷ اولین پرواز خود را در سال ۱۹۹۱ انجام داد و از آن تاریخ تاکنون ۲۷۹ فروند از گلوبمستر ساخته شده است.
سی-۱۷ گلوبمستر، قادر است بیش از ۸۵ تن بار را در آسمان حمل کند و در سراسر جهان ماموریت‌های پروازی شامل انتقال نیرو و حمل محموله، تخلیه نیرو و اورژانس هوایی و همچنین پرتاب و فروریزی تجهیزات از آسمان را انجام دهد.
ایرباس ای۳۸۰ (Airbus A380)
می‌توان گفت ایرباس ای۳۸۰، نسخه اروپایی بوئینگ ۷۴۷ محسوب می‌شود و مدل A380-800 بزرگ‌ترین هواپیمای مسافرتی در دنیاست که به دست بشر ساخته شده و قادر به حمل ۸۵۰ مسافر است. آنها در طولانی‌ترین خطوط پروازی کره زمین مشغول به پرواز هستند اما ممکن است مانند بوئینگ ۷۴۷، با هواپیمای‌های کوچکتر و با دامنه پروازی مشابه، جایگزین شوند.
با این حال هنوز هم تولید ای۳۸۰ ادامه دارد و تاکنون ۲۲۲ فروند از آن ساخته شده است که ۱۰۱ فروند از آن به بزرگ‌ترین مشتری ایرباس یعنی امارات متحده عربی تحویل داده شده است. ایرباس ای۳۸۰ را حقیقتا باید تنها اتوبوس هوایی جهان نامید که بیشتر از هر هواپیمایی در تاریخ، مردم را به پرواز درآورده است.
مک‌دانل داگلاس کی‌سی-۱۰ اکستندر (McDonnell Douglas KC-10 Extender)
بزرگ‌ترین تانکر سوخت‌رسان هوایی دنیا که در سال ۱۹۸۱ وارد خدمت شد. کی‌سی-۱۰ اکستندر گنجایش ۵۲۲۵۰ گالن یا حدود ۱۷۵ تن سوخت را دارد. این تانکر به منظور افزایش ظرفیت حمل سوخت تانکر سوخت‌رسان بوئینگ کی سی–۱۳۵ طراحی شد که بیش از ۲۵ سال پیش از کی‌سی-۱۰ اکستندر تولید شده بود.
البته نیروی‌هوایی ارتش آمریکا قصد دارد تا بوئینگ کی‌سی-۴۶ پگاسوس (Boeing KC-46 Pegasus) را جایگزین کی‌سی-۱۰ اکستندر نماید. با این حال هنوز هم کی‌سی-۱۰، نسبت به پگاسوس، به میزان بیش از ۷۰ تن، ظرفیت سوخت بیشتری دارد. کی‌سی-۱۰ دارای سه مخزن بزرگ ذخیره سوخت جت در بال‌های اصلی است، به علاوه چندین مخازن بزرگ دیگر نیز در زیر محفظه بارگیری جاسازی شده‌اند.
این تانکر همچنین قادر است در مواقع مورد نیاز که نقش سوخت‌رسانی را بر عهده ندارد، با یک گروه ۷۵ نفره و ۷۳ تن بار و یا ۸۵ تن محموله دسته‌بندی شده در محفظه بارگیری، به پرواز درآید.
استراتولانچ (Stratolaunch)
هواپیمای عجیب و غریب استراتولانچ ساخت پائول آلن تاکنون پرواز نکرده است، پس ما نمی‌توانیم بگوییم از فاتحین آسمان‌ها محسوب می‌شود، اما قطعا این هواپیما یک هیولای تمام عیار است. زمان پرواز آزمایشی نیز سال ۲۰۱۹ اعلام شده است.
هواپیمایی با طرحی ترکیبی از شش موتور و دو بدنه که دراز‌ترین طول بال در بین هواپیمای‌های دنیا را با ۳۸۵ فوت (حدود ۱۲۹ متر) از آن خود کرده است. برای درک بهتر اندازه این هیولا، اگر استراتولانچ را در یک زمین فوتبال قرار دهیم، نوک بال‌های آن از هر دروازه نیز به اندازه حدود ۱۲.۵ فوت (حدود چهار متر) فراتر می‌رود.
این هواپیما برای حمل موشک به لایه استراتوسفر جو طراحی شده است. وظیفه‌اش حمل و رها‌سازی موشک‌ها در آنجاست و سپس موشک‌ها از آن ارتفاع به فضا پرتاب خواهند شد. با جایگزینی این هواپیما برای پرتاب موشک‌ها، مقدار سوختی که در این فاصله برای پرتاب موشک و غلبه بر نیروی جاذبه زمین نیاز است، صرفه‌جویی خواهد شد و برای ادامه مسیر موشک در مدار مورد استفاده قرار می‌گیرد.
همچنین با این امکان، می‌توان از موشک‌های کوچکتر بهره گرفت که با سرعت بیشتری نیز حرکت خواهند کرد. گفته می‌شود استراتولانچ به طور همزمان توانایی حمل سه راکت فضایی کوچک را دارا خواهد بود. شرکت ویرجین اربیت (Virgin Orbit) نیز پیش از این با بهره‌گیری از بوئینگ ۴۰۰-۷۴۷ از همین روش برای پرتاب ماهواره‌های کوچک به فضا استفاده کرده بود.
استراتولانچ به تازگی تست‌های حرکت با سرعت پایین بر روی باند را پشت سر گذاشته و برای اولین بار از نیروی هر شش موتور توربوفن Pratt & Whitney خود استفاده کرده است. تست بعدی نیز حرکت با سرعت بالا بر روی باند است و زمانی که سرانجام از تست‌ها سربلند خارج شود و به آسمان پرواز کند، تبدیل به بزرگ‌ترین هیولای تمام دوران خواهد شد.