خودرو زیبا یا ماشین خوش فروش؟

سال 1975 بود که جاگوار از روی یکی از زیبایان خفته خود یعنی E تایپ شروع به تولید مدل XJ-S کرد. یک خودروی GT با پیشرانه 12 سیلندر که قرار بود برای فراری و لامبورگینی شاخ و شانه بکشد! اتومبیلی زیبا که البته پس از تجربه چندین سال فروش نا موفق تولیدش به کلی متوقف شد.

XJ-S یک ماشین GT دو در زیبا بود، اما عدم فروش مناسب این خودرو، باعث شد تا به ‏دلیل فروش تنها 115 هزار دستگاه از آن در طی 21 سال برای همیشه تولیدش متوقف شده و مدل XK8 جانشین آن شود. اما درگذر زمان، این اتفاقات برای یکی از زیباترین جاگوارهای تاریخ رخ داد:

XJ-S استاندارد در سال1975 در بدو ورودش به بازار موتور 3/5 لیتری V12 و انژکتوری داشت. زبان طراحی این ماشین چیزی بود که مرد دست جادویی یعنی «مالکوم سایر» طراح E تایپ خلق کرده بود و «سِر ویلیام لایز» یا همان آقای «جاگوار» (مؤسس) و سر طراح شرکت «درک تروپ» به آن علاقه فراوانی داشتند. در هر حال این مدل قیمتش 13 هزارو پانصد دلار یعنی دو برابر E تایپ بود و با شتاب اولیه 7/6 ثانیه، حداکثر سرعت 250 کیلومتر بر ساعت را ثبت می‏کرد.

در سال1981 بود که کمپانی یک نمونه جدید با نام XJS- HE  تولید کرد و در آن ویژگی های فنی محصول خود را بهبود داد. سپس چرخ‏ها، سپرهای کرومی و لوگوی بزرگ جاگوار در جلو تغییر کرده و مصرف سوختش کاهش یافت. 

 سپس جاگوار 2 سال بعد مدلی روباز با نام XJ-SC عرضه کرد که موتور 6 سیلندر داشت و سقف تارگای آن در کارخانه کاونتری ساخته شده بود. این مدل 2 نفره تا سال 85 تولید شد و باز هم یکی از قوی‏ترین موتورهایش V12 بود، اما مدل 6 سیلندرش یک پیشرانه 6/3 لیتری داشت. برای هر دو مدل 6 و 12، سیستم تعلیق اسپرت، جعبه دنده 5 سرعته دستی و شتاب اولیه 2/7 ثانیه با حداکثر سرعت 230 کیلومتر در نظر گرفته شده بود.

در سال 1988نتیجه همکاری جاگوار و شرکت  TWR مدل اسپرت XJR شد که توسط «پیتر استیونس» معروف، اسپویلر و رینگ‏های آن طراحی دوباره شده بود. البته موتور تغییری نکرد، اما سیستم تعلیق و فرمان آن به روز و سواری ماشین پایدارتر شد. یک موتور 6 لیتری با شتاب اولیه 5/6 ثانیه و حداکثر سرعت 270 کیلومتر بر ساعت نیز روی آن نصب شد. مدل غیر اسپرت اما کانورتیبل این گونه از نمونه کوپه 100 کیلوگرم سبک‏تر بود و شاسی آن 15 درصد تقویت شده بود.

جاگوار تصمیم گرفت در سال 1991 جی تی کوپه‏اش را کاملاً با طراحی نو، روانه بازار کند. گنجایش موتور 6 سیلندر آن به 4 لیتر رسید که با دنده دستی، توانایی و کشش بیشتری داشت. قیمت این مدل در مدل V12 و روباز به بیش از 76 هزار دلار می‏رسید.

فیس لیفت این مدل در سال 93 معرفی شد. سپر جلو تغییر شکل داده شدو حداکثر سرعت آن به 270 کیلومتر بر ساعت رسید و شتاب اولیه اش 6/6 با جعبه دنده 4 سرعته دستی بود. 

برای مدل روباز جاگوار از جعبه دنده 4L-80E جنرال موتورز استفاده شد که به‏صورت الکترونیکی می‏توانست گشتاور ماشین را در مواقعی که لازم نبود برای کاهش مصرف سوخت و آلایندگی کاهش دهد. در نهایت از سال 95 تا آوریل 96 آخرین سری این ماشین از نوع AJ16 با پیشرانه 6 سیلندر 241 اسب‏بخاری معرفی گردید. 

اگرچه جاگوار بر تولید مدل XJ در طی 2 دهه حیاتش تأکید داشت و اصلاحات فراوانی روی این ماشین در بخش‏های مختلف انجام داد، اما قیمت بالای این خودرو به نسبت رقبا در زمان خودش و پیشرانه‏های پرمصرف و بازار نه چندان داغ دست دوم، پس از 2 دهه یکی از جی تی های دنیا را به خانه فرستاد. در هر حال تاریخ نشان داده صرفاً یک ماشین زیبا با مهندسی پیشرفته نمی تواند خوب فروش کند و فاکتورهای فراوانی در موفقیت یک محصول ایفای نقش می‏کنند.